Ayeva wjechała na teren krainy lodu, po czym zatrzymała konia. Jej wierzchowiec zarzucił tylko niespokojnie łbem.
-Spokojnie - szepnęła dziewczyna i zaczęła rozglądać się w poszukiwaniu jakichś śladów smoka.

Nagle pod Aye załamał się lód i spadła w pułapkę.

Wiedźminka jęknęła, jednak w trakcie spadania wyciągnęła swój miecz i wbił go w ściane pułapki, zwisając jedną rękę na rękojeści swego ostrza. Spojrzała w dół.

Na dole coś się ruszało, ale przez ograniczone światło prawie nic nie było widać prócz spadającego konia.

Ayeva jęknęła boleśnie, jednak utrata wierzchowca nie zajmowała jej teraz specjalnie. Niepewnie spojrzała po raz kolejny w dół, po czym zacisnęła zęby i wyrwała miecz ze ściany pułapki, przygotowując się do miękkiego upadku w dół.

Zimno. Nienawidził gdy jest tak zimno ale cóż, jak mus to mus. Zaczął się rozglądać za osobą o której mówiła mu Aiko ostrożnie stąpając by lód się pod nim nie zapadł chociaż na to i tak były małe szanse.

Gdy koń spadł na sam dół była słychać ryk budzącego się potwora.

Wzdrygnął się. To nie wróżyło nic dobrego. Podszedł do przepaści i ocenił ją na w sumie nową
-Hej!-zawołał-Heeeeeej!

-Osz w mordę - jęknęła Ayeva, wciąż spadając. Podkuliła nogi pod siebie, mając zamiar wylądować na potworze na dnie jaskini. Uznała, że skoro spada, wołanie kogoś na górze nie ma prawie żadnego sensu.

Wytężył wzrok i dostrzegł maleńką kropkę lecącą w dół z każdą chwilą stającą się coraz odleglejszą. Świetnie.
Zaczął zeskakiwać szybciutko po lodowych półkach w dół

Nagle podłoże Aye zaczeło się ruszać. Gdy podniosło głowę było wiadomo co to za potwór. To był smok którego szukała. Rozłorzył skrzydła i zaczął szykować się do lotu

Ayeva jęknęła.
-O nie! - wrzasnęła. Spojrzała w górę, gdzie zobaczyła jak ktoś lub coś schodzi w dół.
-Wiej! To smok! - krzyknęła, po czym wyciągnęła przed siebie miecz i wycelowała w łeb potwora, który widziała dzięki wyczulonemu, wiedźmińskiemu wzrokowi. Prędkość jej spadania na musiała wytworzyć siłę, która pozwoli przebić smoczą łuskę.

Smok ruszył w jej kierunku. Chwycił miecz jak mały patyczek w usta i leciał dalej do góry

-Huh?-za późno. stał już na grzbiecie smoka i patrzył na miecz przecinający ciało gada-ZWARIOWAŁAŚ?!-wrzasnął-Zostaw go! Pomylona jesteś czy co?!

Smok chwycił małego nekomante za ogon swoimi szponami i wypuścił na samej górze. Po chwili upadł martwy na ziemię

Ayeva wydostała się jakoś z pułapki, po czym spojrzała na truchło smoka i nekomantę.
-Dzięki za pomoc - powiedziała - Podzielimy zyski - dodała z nieco skwaszoną miną, po czym podbiegła do smoka i zaczęła powoli odrąbywać mu głowę. Gdy skończyła, podniosła ją z trudem z ziemi i zawiesiła na przytroczonym do pasa haku na trofea i ruszyła z powrotem w kierunku miasta

Nagle za nimi ciało smoka zaczęło się ruszać a miejsce w którym była rozcięta szyja wyrosły dwie nowe. Bestia popatrzyła na osoby w pobliży i głośno rycząc zaatakowała dziewczynę mającą jego głową.

-Tego nie przewidziałam... Nie uczyli mnie o tym w Kaer Morhen - jęknęła Ayeva. Zastanowiła się nieco, po czym wzięła rozpęd i wskoczyła smokowi na grzbiet, chytając kurczowo twardej jak diament łuski

Smok wzleciał ku niebu jak najszybciej by tylko zrzucić niechcianego pasażera.

Ayeva nadal się trzymała, jednocześnie jedną ręką wyciągając eliksir dający dużo większą siłę mięśni. Rzuciła fiolkę na ziemię, po czym znów chwyciła się mocniej smoczej łuski

Smok zauważając upór pasażera postanowił jednym łbem ją chwycić. Trzymał ją tak przez dłuższy okres czasu latając w kółko.

Ayeva jęknęłą, ale szybkim ruchem wyślizgnęłą się z paszczy potwora, po czym wskoczyła mu na miejsce, gdzie łączyły się obie głowy, dzięki czemu żadna z nich nie mogła jej dosięgnąć.

Zdenerwowany stwór zaczął lecieć do góry nogami i uderzać plecami o lód, tak by pasażer na gapę spadł.

Ayeva wdrapała się na miękki brzuch potwora. Wtedy wyciągnęła miecz i dźgnęłą go z całej siły w serce.

Smok szybkim ruchem chwycił jedną paszczą za Ayevę i wyrzucił ją za ziemię po czym stanął na niej, a rana po mieczu się zagoiła

Jakoś nie zauważył tego co się dookoła dzieje bo bardzo przejęty był oglądaniem swojego ogona czy na pewno nic nie zostało wyrwane i wszystko jest na swoim miejscu tak jak być powinno.
-O jejku jejku.-w końcu popatrzył na Aye-Tylko nie odcinaj głowy i ..ojojoj..za późno i do tego jest zły.

-Ej kot nic ci się nie stało?!- spytał telepatycznie zdenerwowany smok i zionął lodem w stronę przeciwnika

'Oczywiście że nie, dziekuję' Uśmiechnął się
-Panienko Wiedźminko nie zabijaj smoka!-wrzasnął-Co ci zrobił?!

-Teraz mi mówisz? - warknęła Ayeva. Eliksir nadal działał, dzięki czemu mogła chociaż spróbować zrzucić z siebie ogromny ciężar smoka. A na pewno zmniejszyć prawdopodobieństwo zmiażdżenia.

-Jesteś bardziej denerwująca od Asuny!- stwierdził uderzając w nią ogonem

-Wybacz, po prostu otrzymałam zlecenie, żeby cię zabić - warknęła Ayeva - Ale daj mi powód, żebym miała tego nei robić, to cię zostawię - uznała

-Od początku powinnaś wiedzieć że tego się nie robi-powiedział zdołowany-rozumiem..wilkołak bo krzywdzi ludzi ale smok tylko mieszka w jaskini i zbiera skarby a owce je bo musi! To nie mucha że zeżre kawałek łajna i będzie szczęśliwy!-stwierdził że będzie bronić smoka

Dziewczyna również odczuła wyraźną różnicę  w temperaturze ,ale zbliżyła się do miejsca w którym toczyła się walka. Stanęła obok nekomanty. - bry.. em.. mógłbyś mi wyjaśnić co się dzieje? - podrapała się palcem wskazującym po policzku

-Wiesz, dotychczas smoki, które miałam zabijać były raczej mało łagodne - uznała Ayeva - Paliły wioski i tak dalej, szukając jakiejkolwiek błyskotki... Ale jeśli ten jest niegroźny, dam mu spokój. Moje zadanie to bronienie ludzi przed potworami, a nie mordowanie niewinnych stworzeń - wciąż spychała z siebie smoka

-Paliły wioski bo ludzie zajmowały ich tereny. A błyskotki brały przy okazji by mieć z tego chociaż taką przyjemność. Ten sobie pewnie znalazł miejsce w krainie lodu bo tu nie ma ludzi! Smok to nie potwór.-powiedział i po chwili zwrócił się do dziewczyny obok
-Idiotka chce zabić smoka. Ale jej nie idzie, i dobrze.

-czy widzisz tutaj jakąś wioske?!- dopytał zdołowany zostawiając ją w spokoju- obudziłaś mnie i się zdenerwowałem!

-Mówiłam, po prostu dostałam zlecenie na twoją głowę. I mam jedną, więc chyba starczy, prawda?
Wskazała na hak przy pasie, na którym wisiała jedna ze smoczych głów.
-A poza tym, wierz mi, nekomanto, nie każdy smok jest w pełni władz umysłowych

-Aha.. ale przemówiłeś jej do rozsądku i już nie chce go zabijać? -spytała dla pewności - no jeśli go obudziłaś to miał prawo się zdenerwować.. -mówiła to spoglądając na dziewczynę trzymającą miecz

-ale najpierw pytaj! Mało jest smoków które się regenerują...- poszedł w stronę jaskini- nie budźcie mnie więcej- rozkazał znikając w otchłani

-Wiesz, jak mówiłam, w sumie przyszłam po to, żeby go zabić, sądząc, że sprawia jakieś zagrożenie, skoro moją misja jest zabicie go. Ale jestem wiedźminką i nie mogę zabijać niewinnych - uznała, chowając swój miecz

Westchnął
-Potrzebuje ktoś przewodnika?

-Powinieneś poszukac w karczmie - uznała Ayeva - We wschodniej części miasta. Ja tez tam idę, mam do pogadania z moim zleceniodawcą - powiedziała i ruszyła w kierunku miasta

-Właśnie stamtąd przyszedłem...powiedzieli że ...chyba o ciebie chodziło..że ty byś potrzebowała! Idziesz dłuższą drogą...

-Serio? - rzuciła Ayeva, odwracając się do nekomanty - Cholera, muszę znaleźć sobie jakiegoś zwierzaka w mieście, moja klacz, Płotka, spadła w tę wielką dziurę... A ty prowadź, na pewno dam ci jakiś procent - uśmiechnęła się łagodnie.

-Yeeey~ Chodź.-poszedł w zupełnie inną stronę

-Naprawdę aż tak źle szłam? - zdziwiła się Ayeva, drapiąc po głowie - Ale tam są ślady kopyt mojego konia... - wskazała w kierunku, w którym szłą wcześniej

-Nie tyle źle szłaś, po prostu droga którą ja idę jest lepsza i krótsza-wzruszył ramionami

-Na pewno mogę ci wierzyć? - spytała Ayeva nieco nieufnie

-Oczywiście-uśmiechnął się przyjaźnie-Czemu miałabyś mi nie wierzyć? Z resztą wisisz mi jakiś procent z tego co dostaniesz za głowę więc musimy tam dotrzeć jak najszybciej.

-Mhm- mruknęła ze średnim przekonaniem Ayeva i poszła za nokomantą

Zachichotał cicho i szedł szybko przed siebie machając delikatnie ogonem.

Podążała za nim

-Fajnie jest być wiedźminką?-zapytał szczerząc kiełki radośnie.

Wzruszyła ramionami.
-Różnie bywa. Czasem jest lepiej, czasem gorzej. Nie zawsze mogę robić to, co uważam za słuszne. Żyjesz, żeby pracować, taka jest prawda. No i jest też problem bezpłodności... Ale nie narzekam - uśmiechnęła się - A jak żyje się jako nekomanta, co?

-Haha, nie narzekam chociaż czasem narzekają na mnie....osobiście nie wymieniłbym tego życia na żadne inne~

-Ja również nie wymieniłabym swojego - uśmiechnęła się jednak z lekką nostalgią - Daleko jeszcze do miasta? - rzuciła

-bliżej niż się wydaje -skręcił w lewo dalej idąc dość spokojnie

Obserwowałą go z uwagą i lekką nieufnością, ale dalej szła za nim.
-Ile procent będziesz chciał? - spytała

-Nie wiem jeszcze...może jakieś 45 procent. Wysoko się cenię-uśmiechnął się chytrze-tutaj trzeba uważać, chociaż droga którą byś szła była gorsza, tam czasem są bandyci z takimi wieeeeeelkimi szablami~!-zrobił symboliczny ruch rękoma

Zaśmiała się.
-Szable to krzywe i raczej powolne ostrza. Domeną wiedźminów jest szybkość i celność. Ty uważaj na drogę, ja będę uważać na zbójców. A co do procent... Proponuje trzydzieści pięć.

-40 najmniej, albo zniknę i zostawie cie na tym pustkowiu i szybko nagrody nie odbierzesz. Może nawet nigdy-zaczął kopać kamyk

Wyszczerzyła się z lekką satysfakcją.
-A więc czterdzieści - powiedziała, wyciągając rękę na znak dobicia targu

Podał jej rękę 'Pfffff jeśli tam kiedykolwiek dojdziesz...'
-zrobimy przerwę? zmęczyłem się

-Możemy się zatrzymać - stwierdziła Ayeva - Ale wolałabym dotrzeć do miasta przed przyszłym rokiem - dodała po chwili

-tak tak tak-położył się na trawie

Spojrzała na niego z lekkim grymasem złości, po czym usiadła i wyjęła z torby niewielką fiolkę z eliksirem. Wzięła łyk. Jej twarz wykrzywił wyraz obrzydzenia, jednak piła dalej. W końcu wstała i rozejrzała się.
-Coś długi ten twój skrót - uznała - Droga, którą tu przyjechałam była o wiele krótsza. - dodała, nadal obserwując uważnie okolicę

-gdybyś ruszyła szanowny tyłek wiedziałabyś że miasto jest tu obok. Z resztą to nawet słychać panienko wiedźminko.-syknął zły że ktoś mu przerywa, myślał że dziewczyna sama skapnie się że miasto jest obok zakrętu na którym sobie odpoczywali

-A więc czemu tak pilnie ci odpocząc, zamiast iść do miasta? - warknęła zła wiedźminka, która przed chwilą dopiero wypiła eliksir wyczulający zmysły, który pozwolił jej usłyszeć gwar miasta - Mam tam parę ważnych spraw do załatwienia...

-mi się nigdzie nie śpieszy z resztą jestem zmęczony to mogę sobie odpocząć, mam możliwość że mogę to robić gdy tylko mi się to spodoba więc z tego korzystam.-wybronił się.

-A więc odpocznij, ja idę do miasta - powiedziała Ayeva, idąc w kierunku, skąd dobiegały ją dźwięki typowe dla dużych dzielnic - Będę pewnie w karczmie, tam przyjdź po swój procent - rzuciłą przez ramię, odchodząc

Nad całą dwójką przeleciał smok z którym nie wiedźminka niedawno walczyła, ale na jego plecach ktoś się znajdował.  Po krótkiej chwili smok wylądował na ziemi a z jego grzbietu zeskoczyła Aiko
-Kto odciął głowę Sayu?!- wrzasneła wściekła

-Oj przyjdę.-powiedział bawiąc się trawą