Arhi zagłębił się w las. Szedł powoli, chciał się przespacerować w spokoju.

Aye również weszła do lasu, wciąż mając Andara na ramieniu. Nudziło jej się i nie wiedziała, co ze sobą zrobić, zaczęła więc  szukać tropów jakichkolwiek potworów.

Zauważył wiedźminkę, podszedł do niej
- Też przyszłaś na spacer?

Wzdrygnęła się trochę, gdy się zorientowała, że nie dostrzegła anioła, ale udawała, że jej to nie zaskoczyło.
-Mhm - mruknęła nieco niechętnie

- To przespacerujmy się razem - stwierdził - We dwójkę raźniej

-Tiaaa - mruknęła Ayeva - Ale ja niezbyt przepadam za towarzystwem - uznała

- Towarzystwo jest zawsze potrzebne - uśmiechnął się

-Niekoniecznie - odburknęła Ayeva, starając się go uniknąć

- To co będziesz tu sama robić? - oburzył się

-Nie wiem. Cokolwiek - mruknęła niechętnie w stronę Arhiego - Byleby się nie nudzić - dodała po chwili, ziewając po raz kolejny tego dnia

- Heh - westchnął - W takim razie pójdę...

-W porządku - odparła Ayeva, odwracając się na pięcie

Zawiedziony anioł odszedł od wiedźminki. Stanął pod ogromną wierzbą i zaczął rozmyślać.

Westchnęła zdołowana. Po chwili pobiegła gdzieś.
Zjawiła się na jednej z gałęzi wierzby prawie bezszelestnie.
-No weź - powiedziała - Myślałam, że lubisz towarzystwo - powiedziała

- Bardzo lubię towarzystwo, ale ty jesteś apatyczna - burknął

Wyszczerzyła się.
-Może trochę - uznała - Ale potrafię być też wesoła, to zależy od nastroju.

- Nudzi mi się tu - oznajmił - Jeśli zechcesz możemy na coś zapolować

-Z chęcią - uznała Aye, wyciągając miecz i robiąc nim młynka w powietrzu.

- W takim razie... - Arhi zdjął płaszcz i rozwinął swe monstrualne skrzydła - Jesteś gotowa? - spytał chwytając obiema rękami miecz

-Oczywiście - odparła Ayeva, mimo wszystko spoglądając na Arhiego z podziwem. Wiedziała, że skrzydła aniołów są spore ale to... No cóż, tego się nie spodziewała.

Arhi spojrzał na Aye.
- Tu raczej mi się skrzydła nie przydadzą. Jest za wąsko wśród tych drzew - stwierdził

-W porządku, ale w takim razie po co je pokazujesz, hm? - powiedziała

- Musiałem się przeciągnąć - odrzekł

-Mhm - zaśmiała się - Lucek - dodała po chwili, używając słowa, o którego znaczeniu Arhi miał prawo nie wiedzieć, ale ta cała sytuacja bezpośrednio z tym jej się kojarzyła.

- Hmm? - mruknął pytająco - Jaki "Lucek"?

-Nie znasz go... Marcelu - zaśmiała się znów Aye

- Uznajmy, że tej sytuacji nie było... - rzekł

- Oczywiście, Luciferze - prychnęła Ayeva, po czym zanosząc się śmiechem ruszyła w las, w poszukiwaniu tropów zwierzyny.

- Poczekaj! - rzucił Arhi

-No to chodź za mną, nie mam zamiaru czekać, aż cała zwierzyna się rozejdzie

- Mhm - prychnął i ruszył za Ayevą

Biegła przed siebie, podążając tropem stada łani i watahy wilków, które owe stado ścigało. Nagle się zatrzymała.
-Polujemy na łowców czy ofiary? - spytała z demonicznym uśmiechem

- Hmm... Jest to dość trudny wybór. Z jednej strony jak zapolujemy na ofiary nie pobawimy się zbytnio - stwierdził - A z drugiej strony jak zapolujemy na łowców możemy trochę ucierpieć - dodał po chwili

-Wilków się ni boję - uznała Ayeva - Gorsze bestie zabijałam. Ale mi chodziło głównie o to, że łowcy... Łowca nie powinien być zwierzyną.

Z małej rzeczki w środku lasu wyłoniła się dziewczyna. Powoli wyszła na brzeg, a swój wielki ogon oparła o skałę i przez chwilę wygrzewała się w słońcu. W końcu mruknęła pod nosem, a jej wielki ogon zamieniła się w nogi, szczupłe i zgrabne, odziane w krótkie spodenki. Wzięła swój plecak, przypięła do paska miecz,  i w najwyższej gotowości zaczęła się przedzierać przez krzaki aż doszła do głównej ścieżki prowadzącej przez las.

Za dziewczyną pojawiła się zakapturzona postać
-witam cię- powiedziała spokojnym tonem- co tutaj robisz?

- Szukam miasta.  A dokładniej pracy - odpowiedziała  Leucotea.

-jest w tamtą stronę- wskazała na odwrotny kierunek niż szła Leucotea- mogę dać ci jakieś zadanie...

- Zadanie? - Leucotea się wyprostowała. - Hmmmm, czemu nie? Choć zależy co chcesz żebym zrobiła.
A tak właściwie to jestem Leucotea. - wyciągnęła rękę do dziewczyny.

-chodzi o wspomożenie strażnika- wskazała w stronę wodospadu- został zaatakowany...

Arhi spojrzał na Aye
- Ale wtedy zgine cała zwierzyna... Musi być równowaga

-Czyli łowcy? - spytała wiedźminka, poprawiając chwyt na mieczu

- Tak - potwierdził Arhi

-No to chodźmy - powiedziała Ayeva, uśmiechając się radośnie na myśl o nadchodzącym polowaniu

- W takim razie ruszamy! - oznajmił Arhi

-Yhym - Ayeva zaczęła biec tropem wilków, z uszykowanym mieczem

Zaatakowany? - zapytała Leucotea, zwracając się do zakapturzonej dziewczyny - Gdzie mogę go znaleźć?

-w jaskini za wodospadem- Asuna wskazała palcem w stronę wodospadu- radzę się pośpieszyć

Leucotea z sakabą w dłoni wyminęła dziewczynę i popędziła do wodospadu.

Podążał za nią.
- Wydaje mi się, że wilki przyspieszyły - stwierdził

-Mnie tż się tak wydaje - odparła Ayeva, przyspieszając nieco kroku